USA 8-1 Nederland
Een stijf uitverkocht Pim Mulierstadion maakte zich al vroeg op voor het duel tussen de Verenigde Staten en Nederland op woensdag. Een stralend mooi avond, zonder een wolk aan de lucht en met de zon volop schijnend op het prachtige Haarlemse honkbalveld, zorgde ervoor dat de sfeer er vanaf het begin af aan uitstekend in zat. Een Nederlandse winstpartij zou de avond compleet maken.
Het Honkbalweekpubliek zag voor de tweede keer dit toernooi Amerikaanse werper James Kaprielian op de heuvel. Voor Nederland was het de beurt aan Orlando Yntema. Maar voordat Kaprielian de wedstrijd kon openen, moest eerst Ambassadeur van de Verenigde Staten Timothy Broas de heuvel op voor de ceremoniële eerste bal. Hij gooide een strike, de wedstrijd kon beginnen!
Beide werpers begonnen goed aan de wedstrijd, maar Yntema had wat hulp van zijn veld nodig. Nadat tweede slagman Christin Stewart met vier wijd het eerste honk had bereikt en DJ Stewart één uit later een verre tweehonkslag sloeg, leek Amerika de leiding te nemen. Het Nederlandse veld wilde er echter niets van weten: een streep van rechtsvelder Bas de Jong naar eerstehonkman Quentin de Cuba, naar catcher Gianison Boekhoudt weerhield de Amerikanen van een vroege voorsprong.
Het was echter welk raak voor de Amerikanen in de tweede inning. Met één uit sloeg Zack Collins een honkslag. Yntema leek de boel weer onder controle te hebben door de tweede nul te verkrijgen via een vangbal, maar na een error van Michael Duursma op een grondbal van Nick Banks kon Blake Trahan met een single de 1-0 op het scorebord zetten door Collins binnen te slaan.
De Nederlandse slagploeg kon maar weinig beginnen tegen James Kaprielian. Het duurde tot de eerste helft van de 6e inning voor Stijn van der Meer eindelijk de tweede Nederlandse hit liet noteren. Dat maakte een einde aan de reeks voor Kaprielian, die sinds de tweede inning (Dwayne Kemp) geen honkslag meer tegen had gekregen. Van der Meer was dus de eerste loper in een kleine vier innings, maar hij leek wel de Nederlandse slagploeg wakker te schudden. Gianison Boekhoudt sloeg een single naar het rechtsveld, dus Bas de Jong had met twee nullen de kans om Nederland terug in de wedstrijd te slaan. Hij kreeg echter voor de derde keer in de wedstrijd drie slag.
Ondertussen stonden de Amerikanen al 2-0 voor. In de vijfde inning sloeg Alex Bregman met één uit een honkslag en hij stal het tweede honk. Hij bereikte drie door een productieve nul van Collins en scoorde door een honkslag van Tate Matheny.
In de tweede helft van de zesde inning werd Yntema vervangen door Sedley Karel, die daarmee de 250e speler werd sinds 1961 die voor Nederland in de Honkbalweek op mocht treden. Een stukje geschiedenis dus op de heuvel van Haarlem, wat door het publiek met applaus begroet werd. Helaas was Karel’s debuut er niet eentje om over naar huis te schrijven: vier wijd, twee veldfouten, een wilde worp en twee punten zorgden voor een moeilijke eerste inning in de carrière van Karel.
Zijn tweede inning verliep niet veel makkelijker. Zack Collins kreeg vier wijd en zijn pinch runner Taylor Ward stal het tweede honk na een strikeout voor Matheny. Nick Banks volgde de steal met een honkslag waarop Ward de 5-0 scoorde. Karel kreeg het moeilijker en moeilijke. Banks bereikte eerste twee en daarna drie op twee wilde worpen en Blake Trahan sloeg hem binnen door een harde grondbal langs nieuwe eerstehonkman Vince Rooi te meppen. Karel werd eindelijk uit zijn lijden verlost en Berry van Driel mocht voor schoonmaker gaan spelen.
Trahan’s single was overigens al de elfde hit van de wedstrijd voor de Amerikanen. Het team dat over het hele toernooi verspreid een slaggemiddelde van rond de .200 liet noteren maakte gehakt van de Nederlandse pitchers. Dansby Swanson sloeg honkslag nummer twaalf, een kogel langs Dwayne Kemp, die met een duik nog wel de vaart uit de bal kon halen, maar het mocht niet baten. Berry van Driel maakte schijn (de laatste werpersstatistiek die nog niet gevuld was op de box score voor Nederland) waardoor Swanson en Trahan een honk opschoven, en Christin Stewart sloeg een zachte linedrive over het hoofd van Vince Rooi voor hit nummer 13 en runs zeven en acht voor Amerika. Alles viel goed voor de Amerikanen. Van Driel wist uiteindelijk een einde te maken aan de inning en Nederland kon aanvallend aan de bak tegen nieuwe werper Dillon Tate, die reliever A.J. Minter af mocht lossen.
Michael Duursma wilde in ieder geval nog niet naar huis, want hij begon de achtste inning met vier wijd. Gilmer Lampe volgde zijn voorbeeld, dus met lopers op één en twee had Nederland zowaar een kans om de nul van het scorebord te krijgen. Stijn van der Meer sloeg beide lopers een honk verder met een productieve uit, en Danny Rombley sloeg Duursma over de plaat met een volgende productieve uit. Het publiek bleef achter het team staan en zong de longen uit het lijf. Boekhoudt werd duidelijk geïnspireerd door de toeschouwers, want hij swingde met alles wat hij in zich had in een poging de wedstrijd weer wat spannender te maken, maar nieuwe Amerikaanse vlammenwerper Tyler Jay blies een 97 mijl per uur fastball langs Boekhoudt voor drie slag en het einde van de inning.
Van Driel kwam de achtste inning zonder problemen door, dus het was aan de Nederlandse ploeg om het publiek nog één keer op de banken te krijgen. “Sweet Caroline” luidde de negende inning in en Bas de Jong mocht proberen Ryan Burr’s vuurpijlen van contact te voorzien.
Burr gooide met het grootste gemak 95/96 mijl per uur en de Nederlandse slagploeg had simpelweg geen antwoord op deze pitchers. Bas de Jong werd met drie slag naar de dugout gestuurd, Bryan Engelhardt sloeg een linedrive vangbal naar één en Dwayne Kemp popte de bal naar de eerstehonkman: game over.
Met 3 hits in 3 beurten en 2 RBI werd aangewezen slagman Christin Stewart tot Player of the Game uitgeroepen.
W: James Kaprielian
L: Orlando Yntem
